3.4 Sgyrsiau am lesiant

Gall cynnal sgyrsiau am faterion personol yn y gweithle fod yn anodd. Fel unigolyn, mae'n bosibl nad ydych yn barod i rannu'r hyn y gall fod yn digwydd yn eich bywyd am lawer o resymau, ac fel rheolwr, mae'n bosibl na fyddwch yn gwybod sut i ddechrau sgwrs ag aelod o'r staff er mwyn holi os oes rhywbeth o'i le. Dim ond ar adegau pan fydd rhywbeth yn ‘digwydd’ - megis ymddygiad annisgwyl, perfformiad gwael neu absenoldeb annisgwyl - y mae'n amhosibl peidio â dechrau sgwrs sensitif yn aml.

Gall teimlo fel y gallech rannu profiad personol yn agored yn y gweithle gymryd amser, ac yn aml, dim ond ar ôl i'r unigolyn siarad â ffrindiau a theulu agos y mae hyn yn digwydd, ac yna â chydweithwyr y mae'n ymddiried ynddo a'u rheolwr llinell yn y pen draw. Yn yr astudiaeth achos isod, rydym yn defnyddio'r enghraifft o gamesgoriad er mwyn eich helpu i ystyried sut y byddech, o bosibl, yn mynd ati i ddechrau sgwrs sensitif yn y gwaith.

Astudiaeth Achos: camesgor a'r gweithle

Mae tystiolaeth gynyddol bod pandemig COVID-19 wedi cael effaith sylweddol ar gynnydd mewn cydraddoldeb rhywiol. Gallwch archwilio'r materion sy'n effeithio ar fenywod yn yr adran ar Gynhwysiant ar gyfer menywod yn y cwrs Gweithio hybrid: datblygu sefydliadol, o fewn y casgliad hwn.

Mae problemau iechyd ymysg menywod sy'n gysylltiedig â ffrwythlondeb yn gyffredin, boed hynny yn anawsterau beichiogi, cymhlethdodau yn ystod ac ar ôl beichiogrwydd, neu'r menopos. Mae camesgor yn bwnc sensitif gan fod peidio â datgelu eich bod yn feichiog cyn 12 wythnos yn normal yn y DU, ond mae nifer o achosion o gamesgoriadau yn digwydd yn ystod camau cynnar iawn y beichiogrwydd. Gall hyn arwain at bobl yn mynd drwy'r broses alaru nad yw eraill yn ymwybodol ohoni. Mae Canolfan Ymchwil Camesgor Genedlaethol Tommy's yn gweithio gyda phrifysgolion ac ysbytai ac mae'n ymrwymedig i ddeall mwy am y rhesymau pam fod camesgoriadau yn digwydd, eu heffeithiau ar unigolion a sut i'w hatal. Mae'r ymchwil gan Tommy's yn awgrymu bob menywod a'u partneriaid wedi profi anhwylder straen wedi trawma (PTSD) yn sgil camesgor:

Yn y fideo isod, mae Esther Spring, Arweinydd Dysgu - Digidol ac Arloesedd, a Dr Nick Barratt, Cyfarwyddwr, Gwasanaethau Dysgu a Darganfod yn Y Brifysgol Agored, yn trafod eu profiadau o gamesgor a'r cymorth a oedd ar gael yn y gweithle.

Wrth i chi wylio'r fideo, ystyriwch sut y byddech yn ymdrin â sefyllfa debyg, a pha gymorth sydd ar waith yn eich sefydliad. Gallai fod yn ddefnyddiol meddwl sut rydych yn teimlo wrth wrando ar yr hyn a brofodd Esther, gan y gall bod yn ymwybodol o'r ffordd rydych yn teimlo ac yn ymateb ddylanwadu ar eich dull o ddechrau sgyrsiau tebyg yn y dyfodol. Yna, ystyriwch fyfyrdodau Nick ar y profiad ar ddiwedd y fideo.

Rhybudd sbarduno: Noder bod y fideo hwn yn trafod y broses o gamesgor a'i heffeithiau yn fanwl.

Download this video clip.Video player: hyb_4_2022_sep112a_diverse_voices_misscarriage_compressed.mp4

Dangos y trawsgrifiad | Cuddio'r trawsgrifiad

Transcript

NICK BARRATT:

Diolch yn fawr iawn Esther am ymuno â fi. Rydym yma i drafod y mathau o sgyrsiau a all fod yn anodd iawn ac sy'n lletchwith yn ymwneud â materion iechyd, llesiant, iechyd meddwl, ond yn eich achos chi, mae rhai pethau wedi digwydd i chi nad ydynt yn hawdd iawn eu trafod.

Ac felly, mae'n golygu rhoi chwyddwydr ar yr ymddiriedaeth a'r hyder y mae angen i ni eu cael mewn byd hybrid o gael y sgyrsiau hynny, ond hefyd mae'n golygu dangos ychydig o empathi. Ac mae hynny'n anodd weithiau oherwydd yr hyn rydym yn mynd i'w drafod yw rhywbeth nad oes gen i unrhyw brofiad personol ohono. Hoffech chi ddweud rhyw ychydig am beth sydd wedi digwydd i chi yn y gwaith?

ESTHER SPRING:

Ie, felly un o'r pethau roeddwn i am ei drafod oedd camesgor yn y gweithle ac mewn gwirionedd, yn eich bywyd personol. Mae'n un o'r pethau cudd hynny, ac rwy'n credu oherwydd yn ddiwylliannol, dydyn ni ddim yn dweud wrth neb ein bod ni'n feichiog tan ar ôl i ni fynd heibio'r cam 12 wythnos, sy'n ddiddorol iawn oherwydd mewn gwirionedd, yr effaith honno ar bobl yn colli plentyn. A dydych chi ddim yn dweud wrth neb.Ac rydw i, fy hun, wedi camesgor bum gwaith. Ac roedd tri ohonyn nhw'n eithaf-- roeddwn i'n eithaf sâl gyda nhw. Ac roeddwn i'n gweithio yn ystod y cyfnod hwnnw, roeddwn i ar y safle gyda dau o'r rhai cynnar ac yn gweithio o bell gyda'r un olaf. Ac maen nhw'n brofiadau gwahanol iawn.

Ac rwy'n gwybod i mi estyn allan at gydweithwyr ar 15 Hydref, sef diwrnod colli babanod drwy gamesgor. Ac rydw i wastad yn postio ar Facebook. A llynedd, gwnes i bostio a gwnaeth cyn-gydweithiwr gysylltu â mi a dywedodd, rydw i mor falch iti wneud hynny. Collais i blentyn ddeuddydd yn ôl. A dydw i wir ddim yn gwybod beth i'w wneud oherwydd nid dyma'r tro cyntaf i mi gamesgor.

A chefais brofiadau cymysg iawn pan gollais i fy mabanod. Cefais y plentyn cyntaf yn unol â'r gwerslyfrau. Ac roedd camesgor yn dipyn o sioc oherwydd doedd neb wir wedi trafod camesgor ar ôl eich plentyn cyntaf. Ac roedd y tro cyntaf i hyn ddigwydd i mi, rydw i'n mynd i ddweud iddo fod yn hawdd oherwydd tua chwe wythnos oedd hi. Ac roeddwn yn meddwl, iawn, mae hyn yn digwydd. Mae'n amlwg bod rhywbeth wedi mynd o'i le yma.

Ond rwy'n cofio'r un cyntaf a ddim yn gwybod ble i droi ac rwy'n cofio bod ar Google yn y bore yn ceisio meddwl-- ai dim ond rhyw damaid o, ai dim ond rhyw ychydig bach o waedu yw hyn. Bydd popeth yn iawn. A ddim yn gwybod beth i'w wneud oherwydd rydych chi'n darllen popeth, ac roeddwn i'n gwybod ym mêr fy esgyrn beth oedd yn digwydd. Ac aeth y diwrnod yn ei flaen tan tua amser cinio. Roedd yn ddiwrnod rhyfedd iawn. Roedd rhaid i ni fynd i weld fy nheulu oherwydd roedd fy chwaer yno gyda'i babi newydd. Ac rwy'n cofio eistedd yno gyda'r babi newydd yn meddwl, dwi'n credu fy mod i'n mynd i golli fy mabi. A doedden ni ddim wedi dweud wrth y teulu oherwydd dim ond tua chwech wythnos oedd wedi mynd.

A chyrraedd adref a ddim yn gwybod beth-- yn y diwedd, aethon ni i'r Ganolfan Galw i Mewn yn yr ysbyty gyda fy merch a oedd yn rhyw flwydd a hanner oed bryd hynny, rwy'n credu. Ac roedd y sgwrs yn un syml iawn, iawn. Roedd pob un ohonom yn gwybod beth oedd yn digwydd rhywsut. Dywedodd, does dim byd arall y gallaf ei ddweud wrthych. Bydd yn rhaid i chi fynd adref. Ac rwy'n credu imi fynd i mewn i'r gwaith. Rwy'n credu imi gymryd diwrnod i ffwrdd a dweud bod gen i salwch stumog ac es i mewn drannoeth. Felly, ymhen deuddydd o golli'r plentyn, es i mewn i'r gwaith. A dywedais i ddim byd. Es i'n syth i mewn i'r gwaith a gweithio. Wnes i ddim meddwl am y peth. Wnes i ryw feddwl, mae'n iawn.

Yr eildro i mi gamesgor, wnes i gael fy rhoi yn yr ysbyty. Roeddwn i wedi bod yn feichiog ers 11 wythnos a hanner. Gwnes i godi yn y bore ac es i i sefyll fy arholiad yn Y Brifysgol Agored. Eisteddais yno gan feddwl, dwi'n gwybod beth sy'n digwydd. Alla i ddim wynebu gorfod aros chwe mis i sefyll yr arholiad hwn eto oherwydd roeddwn i yng nghanol gwneud fy MBA. Mae popeth ar amserlen. Ac felly, es i i mewn i'm harholiad. A dywedais i wrth yr arholwr, mae gen i stumog wael. Y cyfan dwi am ei wneud yw mynd adref a chyrhaeddais i. Ffoniais i'r meddyg oherwydd doedd pethau ddim yn teimlo'n iawn. Felly, fe wnes i yrru draw at y meddyg. A dywedodd, o, mae angen i ti fynd i'r ysbyty heb os.

Es i gartref, ffonio fy mam-yng-nghyfraith oherwydd roedd angen rhywun i ofalu am fy merch, a daeth hi draw. Roeddwn i'n eistedd yno yn trio cael trefn ar fy merch, a'm mam-yng-nghyfraith yn ffonio'r ambiwlans i ddweud dwyt ti ddim yn mynd i gyrraedd mewn car oherwydd-- yn fy mhen i, dyna oedd y peth synhwyrol i'w wneud.

Es i i orwedd yn yr ystum sioc wrth y drws ffrynt oherwydd bod gennym stepiau i fynd i'm tŷ ac felly pan fydden nhw'n cyrraedd, gallai'r ambiwlans fy nhynnu i allan. Ac rwy'n cofio'r unigolyn yn dweud, rydyn ni'n falch iawn eich bod wedi gwneud hynny. Doedden ni ddim yn mynd i allu mynd i mewn i'ch tŷ. Pan oeddem yn y-- aethom i fyny i'r ardal gynecoleg, ac mae hynny'n brofiad od oherwydd mae'n rhaid i chi gerdded drwy'r ardal lle mae pobl wedi cael eu babanod newydd.

Cefais nyrs wrywaidd, ac roedd e'n anhygoel. Roedd popeth mor bwyllog, mor drefnus. Gwnes i aros yno. Unwaith eto, es i adref am 4 y bore. Roedd hi fel, mae'n rhaid i fi fynd nôl. Mae gen i ferch. A dyna'r peth arall, mae'n rhaid i chi barhau â'ch bywyd pan fydd gennych blentyn. Ac rwy'n credu yn y diwedd, cymerais ryw dri neu bedwar diwrnod i ffwrdd oherwydd doeddwn i ddim yn dda o gwbl.

A phan ddes i mewn i'r gweithle, ac roedd hynny yn y dyddiau lle roeddech yn dal i gael nodyn salwch. Rhoddais i'r nodyn i'r cynorthwyydd swyddfa ac roeddem mewn swyddfa cynllun agored. A gwnaeth hi gamddarllen y nodyn a'm llongyfarch ar fod yn feichiog. Ac roedd hynny'n un o'r pethau od hynny. Roedd rhaid i mi ddweud, wel a dweud y gwir, dwi wedi colli'r plentyn. Ac mewn ffordd, roedd hynny'n beth da iawn oherwydd roedd popeth yn agored am beth oedd wedi digwydd oherwydd roedd y rhan fwyaf o'r swyddfa wedi clywed amdano

A daeth rhyw saith o fenywod eraill a dweud, dwi wedi colli un ac roedd un ohonynt wedi colli plentyn ar ôl bod yn feichiog am saith mis ac roedd un wedi cael babi marw-anedig. A gwnaeth hynny newid y ddynameg o'r tro cyntaf, lle wnes i ddim dweud dim byd i gael sgyrsiau agored am y peth. Ac roedd fy rheolwr llinell ar y pryd yn anhygoel.

Gwnaeth hi roi cymaint o amser ag yr oedd ei angen arnaf. Aeth pobl i gyfarfodydd yn fy lle i oherwydd doeddwn i ddim mewn lle da yn feddyliol. A chefais lawer o gymhlethdodau wedi hynny. Felly, bu'n rhaid i fi fynd yn ôl ac ymlaen i apwyntiadau gyda'r meddyg. Ond gwnaeth pethau wir newid, gallu siarad amdano, ac nad fi oedd yr unig un a oedd wedi gwneud hyn. A chymerodd amser hir. Rwy'n credu i mi fod ar wrthfiotigau am ryw bedwar mis nôl a mlaen, sy'n effeithio ar faterion iechyd eraill hefyd. Ac roedd hi'n gyfnod swreal iawn o geisio cario mlaen yn y gwaith. Rydych chi'n ceisio bod yn fam i'ch plentyn.

Rwy'n credu mai'r ochr arall na chafodd ei thrafod mewn gwirionedd oedd yr effaith ar fy nghyn-ŵr. Wnaethon ni ddim siarad am y peth. Rwy'n credu i ni drafod y peth ar y pryd ac wedyn aeth yn rhywbeth doedden ni ddim yn ei drafod. Ac roedden ni'n canolbwyntio ar wella ac yn trio am blentyn arall. I fi, roeddwn i eisiau ail blentyn yn fawr iawn. A chymerodd ryw dair blynedd a hanner cyn i mi feichiogi gyda'r ail blentyn, ond yn ystod y cyfnod hwnnw, cefais ddau achos o'r hyn rwy'n ei alw'n gamesgor cemegol, lle rydych chi bum diwrnod yn hwyr, ac nid dyna'r pwynt yn union, yn y diwrnodau hynny, lle roedd profion beichiogrwydd yn ddigon cywir. Roedd rhaid i chi aros bum diwrnod.

Ac rwy'n cofio cael mislif yn y gwaith ac eistedd ar y toiled yn meddwl, o, dydw i ddim yn feichiog. A gorfod mynd nôl i'r ddesg a'r holl emosiynau yna eto, mae'n rhaid i ni drio eto. Felly pan wnes i feichiogi yn y diwedd, ac rwy'n credu mai dyma oedd y peth wnaeth fy synnu i'n fawr ar ôl mwynhau'r beichiogrwydd cyntaf.

Roeddwn i'n casáu bod yn feichiog. Roeddwn i'n deffro bob dydd yn meddwl, ydw i'n mynd i'w cholli hi? Tua'r diwedd, cawsom broblemau oherwydd fyddai hi ddim yn symud tan tua 10 o'r gloch y nos. Felly, bu rhaid i mi fynd i mewn bob 48 awr i gael fy monitro. Roedd y gweithle yn anhygoel. Roedd gen i reolwyr llinell da iawn. Ar erbyn hynny, roeddwn i wedi cyfnewid rolau.

Menyw oedd fy rheolwr llinell cyntaf. Ac yna, dyn oedd fy ail un, ac roedden nhw'r un mor-- roeddwn i'n lwcus iawn, iawn. Roedd gen i reolwyr llinell da iawn. A chafodd genedigaeth fy ail ferch ei hysgogi wythnos yn gynnar am fy mod i dan ofal meddyg ymgynghorol yn sgil yr holl broblemau. Ac mae'r holl bethau hynny rydych chi'n gorfod ymdopi â nhw, yn ogystal â dod i mewn i'r gwaith, gwneud eich gwaith, a phawb yn meddwl bod popeth yn iawn.

Ond yn y cefn, mae'r holl bethau hyn yn digwydd nad ydych chi'n eu gweld, a byddwch chi'n iawn ar rai diwrnodau. Ond fyddwch chi ddim ar rai diwrnodau. Rydych chi'n poeni am bethau. Cefais bobl yn mynd â fi allan am goffi. Dynion a menywod a dweud y gwir, ac roedd hi'n dda iawn cael safbwyntiau gwahanol.

Ac mae rhai o'r dynion rydw i wedi siarad â nhw wedi bod drwyddi hefyd. A safbwyntiau gwahanol iawn. Iddyn nhw, nid yw'n ymwneud â'r ffaith eu bod ill dau wedi colli plentyn yn unig, ond hefyd am eu bod nhw wedi gorfod gweld eu partner yn mynd trwy rywbeth eithaf trawmatig. Ac nid oes unrhyw beth y gallan nhw ei wneud i helpu oherwydd nid yw'n digwydd iddyn nhw. Nid oes unrhyw beth corfforol yn digwydd iddyn nhw, ond rwy'n credu bod yr effaith feddyliol honno ar y ddau bartner yn rhywbeth eithaf mawr.

Ar ôl y tro diwethaf i mi gamesgor, es i i weld cwnselydd am resymau amrywiol. Ac yn rhyfedd ddigon, pan wnes i siarad am yr achos o gamesgor. Gofynnodd hi'r cwestiwn, ydych chi erioed wedi siarad am y ffordd roeddech chi wir yn teimlo? A dywedais i na, gwnes i ond parhau â phethau. A gwnaethom ddechrau siarad.

Ac mae wedi bod yn ddiddorol iawn trafod y peth oherwydd doeddwn i ddim wedi sylweddoli cymaint iddo effeithio arna i ac yn enwedig yr un diwethaf lle-- gwnes i golli plentyn. A wnes i ddim siarad am y peth gyda neb. Collais blentyn. Plentyn y byddwn i, mewn gwirionedd, wedi'i gadw a'i eisiau yn fawr. A gallai fy mywyd fod wedi bod yn wahanol.

Ac mae'r holl bethau hyn, y pethau cynnil iawn y mae pobl yn ei ddweud. Mae mam yn fydwraig, roedd hi'n fydwraig a dywedodd, mae'n siŵr mai rhywbeth genetig ydoedd. Byddai rhywbeth yn golygu nad oedd y plentyn yn iawn. Ac mae'n rhaid i chi atgoffa eich hun nad ydych chi wedi gwneud dim byd o'i le, oherwydd rwy'n credu imi deimlo llawer o euogrwydd fy mod i wedi gwneud rhywbeth o'i le, fy mod i heb wneud hyn, pe bawn i wedi bod yn fwy gofalus. Ac mae hynny'n mynd yn ôl i pan oeddwn i'n feichiog gyda'm hail blentyn.

Stopiais yfed caffein. Roeddwn i'n ofalus iawn o'r hyn roeddwn i'n ei fwyta. Wnes i ddim yfed diod feddwol o gwbl. Wnes i fynd dros ben llestri'n llwyr o ran yr hyn y gallwn i ei wneud i ddiogelu'r beichiogrwydd hwn. Ac mae'n cael dylanwad mawr iawn o ran, mae'n bosibl, i mi gael anhwylder straen wedi trawma yn ei sgil. Ac mae hynny wedi bod yn anodd iawn. Ac oherwydd fy mod i'n gweithio o bell, wnaeth neb weld beth oedd yn digwydd. Ac nid oedd yn rhywbeth roeddwn yn teimlo'n gyfforddus yn ei drafod oherwydd yr amgylchiadau.

A doeddwn i ddim yn eu hadnabod yn dda iawn. Felly, wnes i barhau i fwrw ymlaen gyda phopeth tan imi siarad â chwnselydd. A doeddwn i ddim wedi sylweddoli y bu diwrnodau lle nad oeddwn yn gallu canolbwyntio oherwydd doeddwn i ddim wir yn gwybod sut i ddelio â hyn. Dydw i ddim yn gwybod sut i'w esbonio i bawb. Ac mae pobl yn gofyn, o, chi'n iawn. A dydw i ddim hyd yn oed yn gwybod sut i ddweud wrthych beth sy'n digwydd.

Yn y diwedd, bues i'n sgwrsio gydag un o'm cydweithwyr a ddywedodd, rydw i wedi cael materion iechyd a phopeth arall. Ac rwy'n credu imi wneud sylw difeddwl am rywbeth yn ymwneud â chamesgor. A dywedodd hi, a dweud y gwir, rydw i wedi camesgor sawl gwaith. Dwi wedi cael llawer o gymhlethdodau. Dwi wedi blino'n lân, ac er fy mod i'n gwybod eu bod wedi siarad â'u rheolwr llinell amdano, beth allwn ni ei wneud mewn gwirionedd i helpu oherwydd mae llwyth go iawn ar gapasiti'r meddwl-- ar ôl hynny, y camesgor arall.

Ar y pryd, wnes i ddim, ond roedd yna gyfnod rhyw flwyddyn yn ôl a dweud y gwir, lle'r oedd angen amser i ffwrdd arnaf. A doeddwn i ddim yn teimlo y gallwn i gymryd yr amser i ffwrdd oherwydd yr holl gysylltiadau o deimlo eich bod wedi gadael rhywun i lawr. Y bydd yn adlewyrchu'n wael ar eich-- bydd yn adlewyrchu'n wael ar y ffordd rydych chi yn y gweithle, na allwch wneud eich gwaith.

Ac rwy'n credu mai dyna yw'r peth anodd iawn gyda phroblemau iechyd meddwl mwy na thebyg, sef mai amser i ffwrdd sydd ei angen arnoch yn aml iawn er mwyn prosesu popeth a pheidio â gorfod poeni am waith. A gallu canolbwyntio ar eich bywyd gartref. Ac mae'n eithaf heriol gallu teimlo'n gyfforddus yn cymryd yr amser hwnnw i ffwrdd. A allwch ddim gorfodi rhywun i gymryd amser i ffwrdd.

Ac rydw i wedi cael hynny yn y gorffennol, lle mae pobl wedi dweud, dwi'n credu bod angen amser i ffwrdd arnoch chi. A fyddwn i ddim yn gwneud hynny. Ac rwy'n edrych yn ôl nawr ac yn meddwl, hoffwn i pe byddwn i wedi, oherwydd fyddai ddim wedi effeithio ar fy ngyrfa. Fyddai ddim wedi cael dylanwad ar beth mae pobl yn meddwl amdanaf yn y gweithle, ond mewn gwirionedd, yr hyn sy'n cael dylanwad arnaf yw, os na allaf wneud fy ngwaith yn fedrus, bydd pobl yn dechrau meddwl dydych chi ddim yn gwneud eich gwaith yn dda iawn. Eich bod yn colli pethau. A dydyn nhw ddim yn gweld beth sy'n digwydd yn y cefndir oherwydd does dim dealltwriaeth ganddyn nhw o'r hyn sy'n digwydd.

A dwi'n credu mai'r her i gyflogwyr a rheolwyr llinell yw sut mae cael sgyrsiau gwahanol gyda phobl oherwydd, yn y pen draw, allwch chi ddim gorfodi rhywun i gymryd amser i ffwrdd, ond sut mae ei gwneud hi'n fwy derbyniol i ddweud, dydyn nhw ddim yn cael llawdriniaeth. Ond mae gwir angen i rywun gymryd amser i ffwrdd a galluogi hynny mewn ffyrdd gwahanol.

Un o'r pethau sy'n fy mhoeni am ein trefn ni ar hyn o bryd yw, ein bod ni'n dweud yn eithaf aml, mae gennym y Rhaglen Cymorth i Gyflogeion, ond beth mae hynny'n ei olygu? Oherwydd mae'n teimlo fel ein bod ni'n ei basio dros y ffens i rywun arall ddelio ag ef ac, mewn gwirionedd, a ydyn ni'n galluogi pobl i gael y sgyrsiau iawn gyda phobl. A sut mae'r cymorth hwnnw'n edrych?

Oherwydd, yn yr un modd, roedd gwaith yn achubiaeth i mi. Rhoddodd rywbeth i mi ganolbwyntio arno. Ac roeddwn i wir ei angen, ond hefyd, dwi'n cydnabod bod angen i mi daro cydbwysedd am fy mod i'n gweithio gormod. A dwi'n un sy'n mynd i'r arfer mor wael o'i wneud. Mae'n ymwneud â sut ydw i'n tynnu hynny yn ôl a gweithio'n wahanol. Ac mae hynny i fyny i fi. Dyma fy materion atebolrwydd o gymryd cyfrifoldeb am fy llwyth gwaith fy hun, ond rwy'n gwybod beth sydd wedi'i sbarduno. Rhywbeth i dynnu sylw ydoedd. Roedd yn haws canolbwyntio ar waith oherwydd nid oes gormod o ymlyniad emosiynol ynghlwm ag ef, na gorfod delio â'r hyn sy'n digwydd yng ngweddill fy mywyd.

Ac mae'n un diddorol iawn, ond mae'r un ar gamesgor mor gudd oherwydd dyw pobl ddim yn gwybod beth i'w ddweud. Dyw pobl ddim yn gwybod sut i siarad amdano. A'r peth cudd yna, nid camesgor yw'r unig fyrdwn. Mae'n ymwneud â'r hyn sy'n digwydd wedyn a gwnes i'r penderfyniad i dorri fy nhiwbiau. Gwnes i benderfynu mod i ddim am gael plentyn arall.

A doeddwn i ddim eisiau camesgor eto oherwydd mae'r siawns y byddwn-- roedd hi'n annhebygol iawn y byddwn i wedi gallu cario plentyn i'w gyfnod llawn. A phenderfynais nad oeddwn i am fod yn y sefyllfa honno byth eto. Ac roedd hi'n anodd iawn. Ac roedd hynny i gyd yn digwydd yng nghefndir y gweithle. Ac roedd y penderfyniad yn un anodd iawn, oherwydd nid yw ond yn golygu delio â phroblem feddygol.

Unwaith eto, rhywbeth meddyliol ydoedd. Felly, os ydw i'n gwneud y penderfyniad i beidio â chael plant nawr, er fy mod i wedi cyrraedd oedran lle dydw i ddim eisiau plant. Ac rydym yn trafod y menopos yn gynt neu sut mae hynny'n edrych. Ac mae profiadau pawb ohono'n hollol wahanol. A does gen i ddim syniad ydw i wedi bod trwyddo neu beidio. A dydw i ddim yn gwybod oherwydd fy mod i wedi cael y llawdriniaeth, a fydd yn wahanol.

Ond rwy'n cael diwrnodau lle mae fy mhen i dros y lle i gyd. Ac mae'r meddwl yn bŵl iawn oherwydd gallwch chi ofyn cwestiwn i mi a dau funud yn ddiweddarach, fydda i ddim yn gwybod yr ateb. Felly mae yna bethau diddorol iawn dwi'n meddwl, yn enwedig o ran iechyd menywod, nad oes llawer ohonynt yn weladwy. Ac yna, dwi'n meddwl eto, beth yw'r dylanwad ar bartneriaid a phlant hefyd.

Oherwydd mae'n cael dylanwad. A fyddwn i'n dweud, yn yr un modd, mae'r rhain hyd yn oed yn bethau yn amgylchedd eich teulu, a all fod yn anodd iawn eu trafod oherwydd allwch chi ddim esbonio sut rydych chi'n teimlo am rai o'r pethau hyn, na beth rydych chi'n mynd trwyddo.

NICK BARRATT:

Wel, am stori erchyll. Mae'n glir iawn i mi nad oes gen i empathi â'r hyn rwyt ti newydd ei ddisgrifio. Ac rwy'n tybio na fydd gan y rhan fwyaf o'm cydweithwyr empathi ychwaith. Ond yn llawn edmygedd o dy ddewrder yn ei drafod mor onest. A hynny, dwi'n meddwl, yw un o'r gwersi mawr y byddaf yn ei dysgu o hyn.

Ceisio cael y sgyrsiau hynny i nodi'r arwyddion bod angen ychydig o help neu le neu gyfuniad o'r rheini ar rywun. Ond yr hyn a wnaeth fy nharo i, oedd bod yr ymdeimlad hwnnw o weithle yn hollgynhwysfawr. Yr ofn o gael eich beirniadu os bydd rhywun yn sâl neu ddim yn cael y cymorth angenrheidiol. .

Rydym yn treulio'r rhan fwyaf o'n hamser mewn rhyw fath o amgylchedd gwaith. Ac mewn gwirionedd, dyna lle mae angen y cymorth mwyaf arnom. Ac mae'n swnio fel eich bod chi wedi bod yn lwcus iawn gyda rhai o'ch rheolwyr llinell, ond drwy lwc yn unig roedd hynny. Ac felly, os ydym yn meddwl ychydig yn fwy am ba fath o fyd rydym am weithio a byw ynddo, mae angen i ni fod yn well am gael y sgyrsiau anodd iawn hynny, neu o ran y pwynt a wnaethoch am fod ar-lein, creu'r ymddiriedaeth honno, boed hynny'n ymddiriedaeth ar-lein neu'n ddelfrydol, ymddiriedaeth wyneb yn wyneb.

Gallu dweud, mae hyn yn digwydd i mi y funud hon. Dyma pwy ydw i oherwydd beth dwi wedi bod trwyddo. Nid rhywbeth rydw i wedi dewis ei wneud yw hyn. Mae'n rhywbeth sy'n digwydd i mi ac mae angen eich cefnogaeth arnaf. Y gefnogaeth gan reolwr llinell nad ydynt yn ymwybodol ohoni weithiau ac nad ydynt yn fedrus i'w rhoi, ond mae cymaint o gyfrifoldeb cefnogi arnyn nhw ag sydd arnoch chi.

End transcript

Lawrlwytho

O wylio'r fideo ac ystyried myfyrdodau Nick, sut y byddech chi'n mynd ati i gynnal sgyrsiau sensitif, a pha broblemau y byddech yn dod ar eu traws o ran y cymorth sydd ar gael mewn gweithle hybrid neu o bell yn unig. Efallai y byddwch am wneud nodiadau yn y blwch isod: