1 Rodzaje filmów dokumentalnych
Zamierzeniem pedagogicznym filmów Docutube nie jest to, aby pomóc młodym ludziom stać się następcami Stevena Spielberga (jeżeli jednak tak się stanie, to tym lepiej!) – chodzi raczej o proces uczenia się i tworzenia. Celem tworzenia filmów Docutube jest pomaganie uczestnikom warsztatów w rozwinięciu ich idei na temat różnorodności religijnej i tolerancji poprzez przejście przez proces myślenia, planowania i tworzenia, a następnie dzielenia się ich przesłaniem z innymi. Filmy Docutube, w sensie pedagogicznym, są środkiem „aktywnego uczenia się” lub „kreatywnej praktyki analitycznej” (Parry i Johnson 2007; Gauntlett 2011). Jako dydaktyk będziesz musiał/a sprawić, by młodzi ludzie pamiętali, że nie biorą udział w kursie z zakresu produkcji filmowej. Nie jest wymagana perfekcja!
Niemniej jednak, aby rozwinąć i wyrazić swoje pomysły, a także czerpać radość z tego doświadczenia, młodzieżż powinna dysponować kilkoma podstawowymi narzędziami, które pozwolą im przekształcić pomysły w materiał wizualny. Jest to cel fazy planowania.
Odłożysz na chwilę na bok temat tolerancji religijnej i przyjrzysz się różnym gatunkom filmów dokumentalnych. Nichols (2001) wyróżnia sześć gatunków w ramach tego rodzaju. Trzy wymienione poniżej są szczególnie istotne z perspektywy filmów Docutube:
- Ekspozycyjny: w tym podejściu lektor („głos Boga”), którego rolę pełni jeden lub więcej uczestników, prowadzi narrację dotyczącą różnych obrazów (przedmiotów, miejsc itp.)
- Partycypacyjny: w tym przypadku interakcje filmowców z bohaterami i materiałem stają się głównym tematem dokumentu.
- Performatywny: w którym twórca/y bierze/biorą czynny udział w akcji, być może stając się także jej bohaterem/ami.
Ćwiczenie nr 1
Zastanów się nad trzema typami filmu dokumentalnego i spróbuj podać przykład każdego z nich spośród filmów, które oglądałeś/aś. Zapisz je w poniższym polu. Jeśli nie przychodzą ci do głowy przykłady niektórych typów, podaj tylko te, które pamiętasz.
Discussion
Na przykład:
- Ekspozycyjny: Planeta Ziemia (Planet Earth) (2006). Prowadzona przez Davida Attenborough pojedyncza narracja, opisującą („eksponująca”) materiał filmowy o przyrodzie.
- Partycypacyjny: Louis Theroux: Miasto narkotyków (The City Addicted to Crystal Meth) (2009). W zasadzie każdy dokument Louisa Theroux należy do tej kategorii: jest on zawsze na ekranie, wchodząc w interakcje z bohaterami.
- Performatywny: Super Size Me (2004). Ten dokument należy do typu „performatywnego”, ponieważ jego reżyser jest jednocześnie głównym bohaterem, który je wyłącznie w restauracjach McDonald’s przez 30 dni.